Territorio das flairas.

A Flaira é un territorio, un lugar ocupado.

Flairas no seu territorio: A FLAIRA.
Gouache sobre papel. 2015.

Texto de Julia Hernández Fernández.
Unha recostada, a discorrer en chambonadas; outra máis ascendida, acadando o acomodo imposíbel. E a terceira, que trata de agochar só a metade do que sinte. As tres perciben máis do que quixeran.
Liques entre brétemas, árbores descarnadas, herbas, mofos feiticeiros. Outro mundo da Flaira.

Bailar, se trata de eso.

Orgullosa de participar neste proxecto con:

Escrito por Kike Turrón.

Ilustrado por A Flaira.

Música Turrones.

Prólogos: Andrés CalamaroBenjamín Prado.

Editado por Canalla  Ediciones.

Bailar, se trata de eso.

«Bailar, se trata de eso, es el trazo ciego de un pincel. Doblemente ilustrado, imágenes que leemos y plástica que excava el cielo, que hasta música de altoparlantes tiene. Para cuando se nos vacía el pecho, un rayo color esperanza —y primeras luces de la mañana— alumbra tibio el destino del baile». 

Andrés Calamaro

«Como todas las buenas historias esta no es lo que parece, o no lo es solo. Su doble fondo oculta una reflexión sobre las reglas del consumismo, la tiranía de los deseos que nos impone la publicidad de toda clase y es una alegoría que nos recuerda que lo que distingue a las cosas que realmente importan es que no son cosas».

 Benjamín Prado

El asombrario comenta sobre Bailar, se trata de eso.

La libélula, podcast de Bailar, se trata de eso.